Pagina 1 van 1

Rouwen

Geplaatst: 05 jun 2016, 12:58
door hilin
Laat me vloeken om de onrechtvaardigheid van het leven.
Laat me beven voor de onpeilbare diepte van de dood.
Laat me huilen als een weerwolf om de pijn van het verlies.
Laat me niet begrijpen waarom.
Gun me mijn woede voor ik me buig voor de onbeheersbare krachten.
Gun me mijn verzet voor ik deemoedig erken:
Het is zo,
Het zij zo.
Zodat ik me weer kan openen voor het leven,
Heropbouw wat te herstellen valt.
Een leer te leven met wat definitief verloren ging.
En laat me wanneer de pijn weer opborrelt,
Laat me dan opnieuw beginnen,
Met de éérste zin.

(Scherven van Hilde Vleugels)

Re: Rouwen

Geplaatst: 05 okt 2016, 13:52
door ikmisje
Waauw ,wat een mooi en waar gedicht.
Nu nog voldoende mensen om je heen hebben waar je weer die eerste zin mag uitspreken of je gevoel daarover kan/mag uiten.
Velen snappen er niks van.
Groet Carla (ik mis je)