Gedicht voor Jettie

[Maria]

en toen...
daar ben je nu
mijn lieve zusje
'n laatste keer
'n voorzichtig kusje
zo mooi
en dan geen leven meer
ik vraag het me
steeds weer en weer
waarom dan toch
waar ben je nou
je gaat, bent weg
ik wil met jou
je was er steeds
voor iedereen
en toch laat je me nu alleen
we zouden samen
tot ons eind
een leven
door een lach omlijnd
vol liefde, strijd
vooral geluk
waarom nou toch dat leven stuk

te weinig zeiden wij
maar voelden
jij wist precies
wat ik bedoelde
we zouden samen jet
ik huil
ik mis je zo
val in een kuil
ik schreeuw
niemand die mij nu hoort
de pijn
die nu mijn hart doorboort
hoe red ik dit
heb geen idee
kon ik
kon ik toch met je mee
bij alles wat ik zie of hoor
wat ik ook doe
het gaat maar door
voel ik die pijn
intens en wreed
ik zou graag willen
dat het sleet
wanneer wordt het gewoon
erbij
en voel ik me vrolijk weer
en vrij
vrij van gemis
en eenzaamheid
wanneer is het voor mij een feit
dat je er echt
nooit meer zult zijn
en vreugde voel
in plaats van pijn

na 10 jaar jet
steeds nog verdriet
ook als een ander het niet ziet
je hoort bij mij
in heel mijn 'zijn'
en ook bij mij hoort dus
die pijn
ik ga wel door hoor
zonder jou
ik mis je jet
ik hou van jou

[Gienus]

Gienus op do 06 dec 2007, 19:24
Een heel mooi gedicht Maria. Wat knap dat je dat kunt.
Groeten,
Gienus.

[Jantje]

Jantje op di 11 dec 2007, 12:53
Heel mooi en duidelijk!

[Karin]

Karin op wo 26 dec 2007, 23:14
Maria,
Wat ontzettend mooi!
Karin

[Maria]

nooit geweten dat mijn woorden zoveel konden zeggen.

[Jantje]

Jantje op do 27 dec 2007, 19:58
Recht uit het hart! heel mooi!