laatste bladzijde van een memory (foto) boek dat ik afgelopen maand gemaakt heb voor jettie, mariet, margot en frans
de zon schijnt door het wolkendek
de woorden dwarrelen als een gek
door mijn hoofd, het doet zeer
ik kan jullie niet voelen , nooit meer
de rust, wanneer komt die
ik verlang er zo naar
en hoe lang ik ook naar de wolken staar
ik zie niets, voel niets
kan wel dagen lang huilen
mijn levenspad bestaat nog enkel uit kuilen
steeds weer denk ik: nu is het genoeg, kan niet meer,
en dan flikt mijn karma het stiekem toch weer
niet veel is meer over
mijn toekomst aan flarden
en toch, ook voor mij
is het hier te volharden
ik kijk naar de kleintjes
naar thomas en daaf
hun leven, mijn inbreng
en dan staar ik weer braaf
naar de zon door de wolken
en hoop dan maar weer
op een dag zonder tranen
misschien een lach deze keer
Misschien Morgen
Re: Misschien Morgen
Jantje op wo 3 sep 2008 - 6:07
Een heel mooi gedicht, waar doorzettingsvermogen en moed uit spreekt, ondanks de onmacht en het gemis na zoveel verlies. Eigenlijk heel knap om hoop te houden en door te zetten, want bij het lezen van dit gedicht (en vooral voor wie), vraag je je wel eens af: Hoeveel kan een mens hebben.........!
Een heel mooi gedicht, waar doorzettingsvermogen en moed uit spreekt, ondanks de onmacht en het gemis na zoveel verlies. Eigenlijk heel knap om hoop te houden en door te zetten, want bij het lezen van dit gedicht (en vooral voor wie), vraag je je wel eens af: Hoeveel kan een mens hebben.........!
Re: Misschien Morgen
schijnbaar kan een mens meer hebben dan hij ( zij ) denkt. vanmorgen is mijn vriendin overleden ook weer aan die vreselijke rot ziekte. voor haar ben ik blij dat ze uit haar lijden is maar ik ben wederom boos. zal ook wel weer een plaats gaan krijgen denk ik maar nu is het wel effe genoeg. ik baal dus nu effe van 'leven'. de 'lach' komt morgen misschien.
Re: Misschien Morgen
nienke op wo 3 sep 2008 - 18:46
Hallo Maria
Heel veel sterkte met dit verlies.
Vorige week is mijn zus begraven en mijn man heeft ook die vreselijke rotziekte.
Hij is nu in het laatste stadium heeft nog enkele maanden te gaan hij weet al vanaf 2005 dat hij longkanker heeft.
Ik voel echt met je mee,is vreselijk en bijna overdraaglijk als je alweer die pijn voelt bij het verlies van een dierbare.
Heel veel sterkte gewenst.
Wilma (tweelingzus van Els)
Hallo Maria
Heel veel sterkte met dit verlies.
Vorige week is mijn zus begraven en mijn man heeft ook die vreselijke rotziekte.
Hij is nu in het laatste stadium heeft nog enkele maanden te gaan hij weet al vanaf 2005 dat hij longkanker heeft.
Ik voel echt met je mee,is vreselijk en bijna overdraaglijk als je alweer die pijn voelt bij het verlies van een dierbare.
Heel veel sterkte gewenst.
Wilma (tweelingzus van Els)
Re: Misschien Morgen
Maria , Ik kan niet anders doen dan jou (en ook Wilma) heel veel kracht toe te wensen.
En de veerkracht die je nodig hebt om ook deze storm weer te overleven .
Je moet wel HEEL diep buigen .
Denk aan je , Liefs van Hennie
En de veerkracht die je nodig hebt om ook deze storm weer te overleven .
Je moet wel HEEL diep buigen .
Denk aan je , Liefs van Hennie
Re: Misschien Morgen
Jantje op do 4 sep 2008 - 12:46
Maria en Wilma, ik zou willen dat ik de situatie voor jullie kon veranderen, want ik weet zeker dat jullie het heel moeilijk hebben. Helaas kan ik jullie slechts sterkte wensen, en dat doe ik dan ook maar bij deze: Veel sterkte allebei.
Maria en Wilma, ik zou willen dat ik de situatie voor jullie kon veranderen, want ik weet zeker dat jullie het heel moeilijk hebben. Helaas kan ik jullie slechts sterkte wensen, en dat doe ik dan ook maar bij deze: Veel sterkte allebei.