Tweeling Alleen Forum

Sharon op za 6 sep 2008 - 13:25
Dit gedicht heb ik laten voordragen op de uitvaart van Mandy, kreeg het jammer genoeg zelf niet m'n strot uit..

De bomen laten van ellende hun bladeren vallen
de winterkou is al voelbaar in de stilte van morgen
We lopen over een bruin tapijt van afgestorven liefde
en in de dikke ochtendmist...
scheiden onze wegen

Maar bomen laten zich niet kennen
en als het voorjaar komt, zullen knoppen van geluk
openspringen in de lentezon
we lopen door een bloesemtuin
de aarde ademt tederheid, en zonder het te weten....
komen onze wegen samen

mooie woorden en met de hoop voor morgen.
op een tijdstip dat je de morgen weer aan kan zullen er zeker weer mooie bloesems op het pad komen en ook dan kom je mandy tegen met een glimlach.

kan me er alles bij voorstellen sharon, dat jij de woorden niet kon zeggen bij het afscheid.

Jantje op zo 7 sep 2008 - 12:30
Heel mooi Sharon. Ik denk dat er heel veel mensen zijn,die het in zo'n situatie niet
zelf lukt om iets voor te dragen. Begrijpelijk en ook niet erg. Mooi dat een ander het namens jou wilde doen.

Ik kan het me goed voorstellen dat je het zelf niet kon voordragen.
Maar het gaat om de woorden, en die zijn prachtig.
Wat een mooi gedicht....