Balans

[marjabeekmans]

Lieve Car, (*)

Tussen alles door blijft mijn gevoel van alleen zijn....
samen begonnen..
na 49 jaar…. nooit meer met tweeën......
maar alleen...
is iets wat nooit went...
maar een balans krijgt..
die nooit in evenwicht is.....
dat te accepteren is mijn balans...
en misschien moet je tweeling zijn om dat te begrijpen

Maj

[Jantje]

Mooi verwoord!
Ik heb mijn balansgevoel wel een beetje weer gevonden, sinds een jaar of 4 á 5 maar dat heeft dus heel veel jaren geduurd. Ondertussen is het al ruim 40 jaar geleden dat ik mijn tweelingzusje verloor, maar soms voel ik me nog steeds wel eens alleen. Volgens mij voelt niemand je zo goed aan als je tweeling broer of zus, en juist die is er niet meer.........