Over Tweeling Alleen

Tweeling Alleen is een groep van lotgenoten.
Elk lid van het forum heeft een tweelingzus of tweelingbroer verloren, voor de ene is dat enkele maanden geleden, voor de ander al tientallen jaren. Waaruit al blijkt dat het verlies levenslang mee gaat.
Waarmee we niet bedoelen dat je levenslang blijft rouwen, het rouwe verdriet van de eerste periode zal wel minder worden, de scherpe kantjes gaan er wel een keer van af.
Maar kijk er ook niet vreemd van op als het er ineens weer is, het voelt alsof het gisteren was, ook dat is heel normaal. Er is voor ons dan ook geen tijdschema of stappenplan.

Het verwerken is voor iedereen weer anders, want elk mens is anders.

En als tweeling ben je toch al anders, want je bent geboren met het tweelinggevoel ! Een gevoel dat je alleen maar kent als je er zelf één van een tweeling bent, een gevoel dat je ook niet uit kunt leggen aan mensen die zelf geen tweeling zijn. Dat maakt ook het verlies dat je voelt niet uit te leggen aan mensen die geen tweeling zijn, of zijn geweest.
In je eigen omgeving was je waarschijnlijk de enige tweeling, en bent nu dan ook de enige met dit gevoel.

Er kunnen best veel lieve mensen om je heen zijn die je opvangen, willen troosten en er voor je zijn, maar het tweelinggevoel kennen ze niet, kan je ze ook niet kwalijk nemen.

Na een tijdje zal je de signalen opvangen dat het maar eens over moet zijn, ook uit je omgeving, en je wilt ze ook niet tot last blijven. Het leven gaat immers door, de winkels gaan weer open, de rekeningen moeten nog steeds betaald worden. Dan slaat ook het tweelinggevoel, of het missen daarvan toe. En probeer dan maar eens uit te leggen dat jouw leven zo enorm veranderd is, want de buitenkant lijkt nog hetzelfde.

Zelfs tweelingen die dachten niet zo hecht te zijn, merken dat die band veel dieper zat.

Als tweeling was je altijd anders, en dat ben je nu nog steeds. Bij Tweeling Alleen zal je merken dat jouw verhaal ook anders is, maar in de verhalen van anderen zul je zien dat je niet de enige bent die anders is. In die verhalen zal je veel herkenningspunten vinden, juist die herkenning blijkt goed te doen. In het begin zal het confronterend zijn, er kunnen tranen vloeien, er komen soms verborgen emoties omhoog. Maar je zult ook dingen herkennen die je weer laten zien hoe mooi het tweeling zijn is, en waar je om kunt lachen.
Niet alle herinneringen die je hebt zijn pijnlijk, de mooie, fijne, warme herinneringen zijn er ook nog, al heb je ze een tijd verborgen gehouden. Ook de mooie herinneringen verdienen het een plaats te krijgen of te behouden. Ze maakte je tot wie je nu bent, en vormen je in wie je zult worden.
We zullen je ook niet vertellen wat je allemaal moet, je moet niets, maar mag veel. We vertellen jou ons verhaal, en geven je de ruimte jouw verhaal aan ons te vertellen. Daarin herken jij ons, en zullen wij jou herkennen. We zullen je ook de weg niet wijzen die je volgen moet, kan ook niet, want het is jouw weg. En de weg die voor je ligt, kan lang zijn, eenzaam aanvoelen, eindeloos lijken. We kunnen je vertellen wat wij onderweg zijn tegen gekomen, hopend dat je weg iets korter word, we kunnen je vertellen welke valkuilen je tegen kunt komen, zodat je daar omheen kunt.

Maar het is en blijft jouw weg, maar en dat is het mooie, soms kunnen we je net het duwtje geven dat je nodig hebt, je hoeft ook niet alleen te lopen, we lopen een stukje met je mee.